Decennia lang wordt na een brand een zogenaamde HCL-meting uitgevoerd om na te gaan in hoeverre corrosie zal plaatsvinden op ijzerhoudende metalen. Deze traditionele meetmethodiek kent echter zijn beperkingen; HCL (zoutzuur) is slechts één van de stoffen die gevormd wordt bij een brand.
Met behulp van de geleidingsmeting kunnen alle stoffen die corrosie en metaalaantasting tot gevolg hebben worden gemeten. Deze stoffen hebben namelijk het vermogen om in water elektrische stroom te geleiden. Door het geleidingsvermogen van een (waterige) oplossing te meten kan de aanwezigheid van elektrolyten (zuren en daarvan afgeleide zouten) worden aangetoond. Het kunnen dus andere stoffen zijn die (op termijn) schade veroorzakend vrij zijn gekomen bij een brand. Direct kunnen op basis van de uitkomst van de geleidingsmeting de juiste bereddingsmaatregelen worden toegepast.